Dünyaya geldik ve gidiyoruz. Bu öyle bir gidişki süratine yetişemiyoruz. Daha dün annemizin kucağında iken şimdi bizim kucağımızda çocuklar. Dün annemiz bize ne verdi ne öğretti ise bugün biz çocuklarımıza öğretiyoruz. Bu öğreti ne kadar hak ne kadar doğru. Biraz dikkat etmek gerekmez mi artık? Geldik yolcuyuz, yolculuk doğru rotasında giderken biz ne kadar rotamızı doğru götürebiliyoruz. İnsanlığın özünü anlayabildik mi? Mutluluğun gerçek manasını bulabildik mi? Bu kadar soruyu sorabiliyorsak kendimize, ilk adımı atmışız demektir.Evet ilk adım, küçük küçük büyüyecek büyütecek adım... Ömrün hayrını açacak adım. Sonra bir bebek edası ile atılan her adımda mutluluk. Adımlar büyüdükçe mutlulukda da büyüklük. Öyle değil mi? Bir çocuk koşarken artık ne kadar özgür ne kadar mutlu. İşte o özgürlüğü yakalayabilmek ve mutlu olmak bu yoldan geçiyor. Okumak, dinlemek, anlamak, istemek, sevmek ve aşık olmak. Okuduklarınızı anlamanız, dinlediklerinize uymanız, anladıklarınızla yaşamanız, yaşamınızı sevmeniz ve asıl Aşıka aşık olmanız duası ile.....
DOLUNAY YILMAZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder