EY ACI !

Bir sonbahar akşamında yere düşen güz yaprakları kadar hüzünlü ve bir okadar yalnızım. Açsam yüreğimi anlatabilir miyim? Yoksa konuşur gibi yapıp susarmıyım. Yüreğim yangın yeri söndürebilmek ne mümkün! Ateşe su mu atmak gerek yoksa bir parça kor mu basmak? Hangisi söndürür bu yangını?
Açsam kalbimi koysam ortaya görebilir misiniz acısını, duyabilir misinsiniz feryadını. Yoksa bağırsam mı ey insanlar neredesiniz yardım edin diye. Duyar mısınız sesimi cevap verir misiniz burdayız diye. Elimden tutar mısınız haydi desem, zamanıdır yürümenin. Koşalım mı artık yorulana kadar?

Haydi! Haydi! Haydi!

DOLUNAY YILMAZ