Gecenin koyu karanlık sessiz zamanlarından kalma bir gençlik tutkusuydu yazmak. Nevar ki uzun yıllar sünger çekti bu sevdanın üstüne. Neydi? Beni bu kadar yalnız ve kalemsiz bırakan. Doğrusu kalabalık demek gerek. Neden mi? Her döndüğün köşe başında, seni karşılayan kalabalıklar yalnız bırakmaz ki yazasın. Yalnız kaldığında da artık geç, yorgunsundur. Yastığın yumuşaklığına gömülmek istersin.Artık uyanmak ve kalemi almak gerek. Geçmişi bırakıp geleceğe bakmak gerek. Kalemin mürekkebini bitirip yenineden doldurmak gerek. Ve en güzeli uzun zamanların birikimiyle bulut olup yeniden yağmak gerek........
DOLUNAY YILMAZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder